۶

۷

۸

۹

O

O

O

O

O

O

O

O

O

O

O

شکل ۳-۱
فرض می­کنیم که بسته­های کد شده و۹ باشند. در طرح استاتیک اگر بسته به درستی توسط هیچ گیرنده­ای دریافت نشود، این بسته آن­قدر ارسال می­گردد تا تمام گیرنده­ها این بسته را دریافت کنند و گیرنده­ها با کمک بسته کد شده­ای که دریافت شده است و بسته­هایی که پیش از این دریافت کرده بودند به احیای بسته­های مورد نظرشان می­پردازند. هنگامی که هر دو گیرنده بسته­ی یکسانی را ازدست داده باشند نیازی به کد­گذاری آن بسته نیست و مبدا آن بسته را به تنهایی مجددا ارسال می­نماید. طرح پیشرفته­تری بدین صورت است که مبدا به صورت پویا بسته­ها را کد­گذاری می­نماید. حال فرض کنید که بسته ارسال شود و گیرنده نتواند این بسته را دریافت کند اما گیرنده این بسته را به درستی دریافت کرده باشد. در این حالت به جای ارسال مجدد بسته مبدا می ­تواند بسته را ارسال گرداند. در این روش تعداد انتقالات به صورت موثری کاهش می­یابد که بعدا به بررسی این مطلب خواهیم پرداخت [۱۹].
عمل ساده دارای مزیت کد­گذاری و از کد خارج کردن سریع است که ابزاری مناسب برای شبکه­ هایی است که توانایی عملیاتی گره­ها در آن­ها بسیار محدود می­باشد، مانند

شبکه ­های سنسور^[۸۸]. لازم به ذکر است که کد­گذاری بسته­ها با عمل (روی میدان ) دارای دو محدودیت عمده می­باشد، اول اینکه، تنها بسته­های از دست رفته که گیرنده­های مایل به دریافت آن­ها متمایز بودند می­توانند با هم ترکیب شوند و از این رو فرصت­های بالقوه
کد­گذاری نمی ­توانند به صورت کامل به کار گرفته شوند. در واقع بسته­های از دست رفته با گیرنده­های یکسان نیز با عمل­های کد­گذاری کلی­تر ظرفیت ترکیب با یکدیگر را دارند. این کار به منظور بهبود در تاثیرات انتقال صورت می­گیرد و دوم اینکه جستجو برای یافتن مجموعه بهینه از بسته­های از دست­رفته یک مساله پیچیده است. این موارد توانایی این دو طرح را به طرز چشمگیری محدود می­ کنند.
در این فصل گام فراتر از عمل ساده می­نهیم و به بررسی اعمال کد­گذاری کلی­تر می­پردازیم تا به هدف­های کد­گذاری بزرگتری در شبکه ­های بی­سیم معمولی (مانند شبکه ­های سلولی^[۸۹]( برسیم. به منظور توزیع قابل اعتماد در شبکه ­های بی­سیم دو طرح جدید را با کد­گذاری به روش­های کلی­تر مورد بررسی قرار می­دهیم.
قسمت­ های اصلی این فصل بدین شرح است :

• ابتدا به بررسی محدودیت­های کد­گذاری ساده می­پردازیم و سپس آن را به اعمال کد­گذاری کلی­تری توسیع می­دهیم، سپس به بررسی دو طرح استاتیک و پویا خواهیم پرداخت که در آن­ها کد­گذاری بسته­ها با روش کد­­گذاری کلی­تری که در آن­ها ظرفیت­های بالقوه کد­گذاری کاملا به کار گرفته می­ شود و پیچیدگی زمانی را به صورت چشمگیری کاهش می­دهد، انجام می­ شود.

• ما به بررسی تحلیلی دو طرح فوق به منظور ارزیابی بازده انتقال و تاخیر در دریافت بسته­ها در این طرح­ها خواهیم پرداخت.

• نتایج حاصل از استفاده این دو طرح را در کاهش پهنای باند مورد بررسی قرار می­دهیم، کاهش در پهنای باند به صورت چشمگیری اتفاق می­افتد، به خصوص در حالتی که تعداد بسته­های از دست رفته و تعداد گیرنده­ها زیاد باشد.

ادامه این فصل به صورت زیر سازمان دهی شده است.
در بخش ۲، ابتدا به بررسی محدودیت­های کد­گذاری ساده می­پردازیم و سپس دو طرح جدید را ارائه می­­کنیم.