۱-۳-۴- اثر ژنوتیپ بر درصد باززایی شاخساره
بر اساس نتایج تجزیه واریانس می توان ملاحظه نمود که اثر غلظت های مختلف هورمون، نوع ژنوتیپ و نیز اثرات متقابل آن ها بر درصد باززایی شاخساره در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار بوده است (جدول ۳-۴).
بطوریکه از نمودار ۵-۴ استنباط می شود، در ژنوتیپ ارومیه بیشترین درصد باززایی (۱۴/۸۶ درصد) و کمترین درصد باززایی (۴۸/۸ درصد) به ترتیب در تیمارهای ۴/۴ میکرومولار BAP به همراه ۵/۰ میکرومولار IAA و ۸/۸ میکرومولار TDZ به همراه ۵/۰ میکرومولار IAA مشاهده گردید. در ژنوتیپ اصفهان بیشترین درصد باززایی با ۱۵/۳۶ درصد در محیط MS تکمیل شده با ۴/۴ میکرومولار BAP به همراه ۵/۰ میکرومولار IAA و کمترین مقدار آن نیز با ۳۰/۸ درصد در محیط ۸/۸ میکرومولار TDZ به همراه ۵/۰ میکرومولار IAA بدست آمد. در ژنوتیپ مشهد نیز بیشترین درصد باززایی (۱۵/۲۶ درصد) در تیمار ۴/۴ میکرومولار BAP و کمترین مقدار باززایی (۳۰/۸ درصد) در تیمار MS تکمیل شده با ۸/۸ میکرومولار TDZ و ۵/۰ میکرومولار IAA مشاهده شد.
نمودار ۵-۴- تأثیر ژنوتیپ های مختلف و محیط هورمونی بر درصد باززایی شاخساره. حروف غیر مشابه نشان دهنده تفاوت معنی دار در سطح احتمال ۱ درصد در بین میانگین ها در آزمون دانکن می باشند.
۲-۳-۴- اثر ژنوتیپ های مختلف زنیان بر میانگین باززایی در هر شاخساره
جدول تجزیه واریانس نشان می دهد که اثر غلظت های مختلف محیط هورمونی، نوع ژنوتیپ و اثر متقابل آنها بر میانگین باززایی شاخساره در سطح احتمال ۱ درصد معنی دار می باشد (جدول ۳-۴). در هر سه ژنوتیپ کمترین میانگین باززایی در محیط MS تکمیل شده با ۸/۸ میکرومولار TDZ و ۵/۰ میکرومولار IAA مشاهده شد. در ژنوتیپ ارومیه بیشترین میانگین شاخه باززایی شده در تیمار ۴/۴ میکرومولار BAP همراه با ۵/۰ میکرومولار IAA با ۳/۱۹ گیاهچه بود. در ژنوتیپ اصفهان تیمار ۴/۴ میکرومولار BAP همراه با ۵/۰ میکرومولار IAA با میانگین ۱/۸ شاخه باززا شده بیشترین میانگین را به خود اختصاص داد. غلظت ۴/۴ میکرومولار BAP و ۵/۰ میکرومولار IAA در ژنوتیپ مشهد با میانگین ۸۶/۵ شاخساره باززا شده دارای بالاترین میانگین بود (نمودار ۶-۴). حداکثر شاخه زایی مربوط به توده ارومیه با ۳۰ شاخه در ریزنمونه نوک شاخه، در محیط MS تکمیل شده با ۴/۴ میکرومولار BAP به همراه ۵/۰ میکرومولار IAA بود و حداقل شاخه زایی در توده مشهد با ۱شاخه در ریزنمونه گره در محیط حاوی ۸/۸ میکرومولار TDZ به همراه ۵/۰ میکرومولار IAA بدست آمد.
نمودار ۶-۴- تأثیر ژنوتیپ های مختلف و محیط هورمونی بر میانگین باززایی شاخساره. حروف غیر مشابه نشان دهنده تفاوت معنی دار در سطح احتمال ۱ درصد در بین میانگین ها در آزمون دانکن می باشند.
۴-۴- اثر غلظت های مختلف IBA و IAA بر ریشه زایی
این آزمایش به منظور ارزیابی پاسخ گیاهچه های باززا شده زنیان، جهت ریشه زایی با هورمون های IBA و IAA انجام گردید. نمادهایی که برای نشان دادن نوع تیمارها و غلظت های مورد استفاده در این آزمایش به کار گرفته شده است عبارتند از:

۱- محیط MS
۲- محیط MS حاوی ۵/۰ میلی گرم بر لیتر IAA (A)
۳- محیط MS حاوی ۱ میلی گرم بر لیتر IAA (B)
۴- محیط MS حاوی ۵/۰ میلی گرم بر لیتر IBA ©
۵- محیط MS حاوی ۱ میلی گرم بر لیتر IBA (D)
۶- محیط ۱/۲MS حاوی ۵/۰ میلی گرم بر لیتر IAA (E)
۷- محیط ۱/۲MS حاوی ۱ میلی گرم بر لیتر IAA (F)
۸- محیط ۱/۲MS حاوی ۵/۰ میلی گرم بر لیتر IBA (G)
۹- محیط ۱/۲MS حاوی ۱ میلی گرم بر لیتر IBA (H)
پس از انجام بررسی ها و اندازه گیری صفات مورد نظر، داده های بدست آمده برای هر یک از این صفات بطور جداگانه مورد تجزیه واریانس قرار گرفته و میانگین های حاصله از طریق آزمون دانکن مورد مقایسه قرار گرفتند که نتایج در جدول ۴-۴ نشان داده شده است.
جدول ۴-۴- نتایج تجزیه واریانس درصد ریشه دهی و طول ریشه در پاسخ به تیمارهای هورمونی