۷۵۲۷

۲/۱۹

۹/۱۴

دهستان فهلیان

۹۶

۷/۴

۵۱۹۸

۴/۶۱

۱/۵۴

مأخذ: سرشماری عمومی نفوس و مسکن شهرستان ممسنی (۱۳۸۵- ۱۳۷۵)
بررسی و مقایسه آمارهای جمعیتی مربوط به دهستانهای منطقه در دو دهه اخیر بیانگر افزایش تعداد جمعیت در دهستانهای بخش مرکزی می باشد. به طور کلی تفاوتها و محدودیتهای منابع طبیعی و انسانی در بعضی نواحی منطقه سبب شده تا جمعیت در مکانهایی با ظرفیت پذیری خاص استقرار یابند، به گونه ای که در بعضی نقاط سکونتگاه های روستایی پراکنده و کم جمعیت و در بعضی نقاط دیگر روستاهایی متراکم و پر جمعیت شکل گرفته است.
به طور کلی خصوصیات و شرایط محیطی ناهمسان نواحی مختلف، بویژه محدویتهای ناشی از منابع آب و خاک باعث گردیده تا تراکم نسبی در بین دهستانهای بخش مرکزی از تفاوتهای زیادی برخوردار باشند.
۳- ۲- ۲- ۲- تراکم زیستی
میزان تراکم زیستی یا حیاتی جمعیت عبارت است از رابطه میان وسعت زمین‌های زیرکشت یا قابل کشت یک منطقه به جمعیت آن و به سخنی دیگر نسبت تعداد جمعیت در واحد زمین زراعی(کاظمی پور, ۱۳۷۲: ۲۸).
بررسی وضعیت توزیع جمعیت بر روی اراضی کشاورزی (تراکم بیولوژیک) در نواحی مختلف منطقه بیانگر اهمیت و نقش عوامل طبیعی در استقرار سکونتگاه ها و جمعیت انسانی می باشد.
طبق جدول (۳-۱۳) نواحی مختلف منطقه مورد مطالعه از تراکم بیولوژیکی ناهمسانی برخوردار است. همانطور که اشاره گردید، محدودیتهای ناشی از منابع آب و خاک در منطقه موجب تراکم جمعیت در نواحی مستعد کشاورزی شده است. بر اساس آمار سرشماری سال ۱۳۸۵ محدوده مورد مطالعه از تراکم بیولوژیکی پائینی برخوردار بوده است. در بخش مرکزی در مقیاس دهستانی بیشترین تراکم بیولوژیکی در دهستان بکش (۶/۱) درصد و کمترین تراکم بیولوژیکی در دهستان جاوید ماهوری با ۷/۰ نفر در هر هکتار می باشد. در دهستان جاوید ماهوری وسعت نسبتاً زیاد اراضی کشاورزی، سبب شده است تا دهستان مذکور از تراکم زیستی اندکی در هر هکتار و سرانه نسبتاً بالایی برای هر نفر برخوردار باشند.

جدول ۳- ۱۳-تراکم زیستی(بیولوژیک) جمعیت بخش مرکزی شهرستان ممسنی به تفکیک دهستان ۱۳۸۵

متغیرها

مساحت اراضی کشاورزی به هکتار

جمعیت

تراکم زیستی

سرانه زمین برای هر نفر

شهرستان

۸۸۶۱۹

۱۶۶،۳۰۸

۸/۱

۵/۰

بخش مرکزی

۴۸۴۳۰

۴۵۸۲۰

۹/۰

۰۵/۱

دهستان بکش ۲

۵۴۴۵

۶۶۲۷

۲/۱

۸/۰

دهستان بکش ۱