۱-۸-۷- دستورالعمل کانون توجه درونی
نوعی دستورالعمل آموزشی که توجه اجراکننده را در هنگام اجرای مهارت، روی حرکات اعضای بدنش یا چگونگی اجرای مهارت معطوف نماید (ولف ۲۰۰۷). در این تحقیق شرکتکنندکان برای دستورالعمل کانون توجه درونی آموزش دیدند توجه خود را برخم کردن مچ دست به عقب، قرارگیری بازو در زاویهی تقریبی ۹۰ درجه و باز شدن همزمان انگشتان دست هنگام پرتاب معطوف کنند.
۱-۸-۸- دستورالعمل کانون توجه بیرونی
نوعی دستورالعمل آموزشی که توجه اجراکننده را هنگام اجرای مهارت روی نشانه های محیطی و اثری که حرکت در محیط بجای می گذارد معطوف نماید. (زاچزی ۲۰۰۵). در این تحقیق شرکتکنندکان برای دستورالعمل کانون توجه درونی آموزش دیدند توجه خود را بر نوک پیکان دارت، تقارن پرههای آن و مسیر پرتابه معطوف کنند.
۱-۸-۹-اجرا
تلاش قابل مشاهده فرد در اجرای یک عمل ارادی است. سطح اجرای فرد یا همان عملکرد، به تغییرات عوامل موقتی مثل انگیزش، انگیختگی، خستگی و شرایط بدنی حساس است (اشمیت و رایسبرگ،۲۰۰۸). در این تحقیق منظور از اجرا، مترادف با یادداری فوری و پسآزمون میباشد که بلافاصله یا با فاصله کمی پس از اتمام کوششهای تمرینی مرحله اکتساب انجام می شود.
۱-۸-۱۰-یادگیری حرکتی
تغییر در قابلیت فرد برای اجرای مهارت است که باید آن را از پیشرفت نسبتا پایدار در اجرا استنباط کرد که بر اثر تمرین و تجربه حاصل می شود (اشمیت و لی، ۱۳۸۷). در این تحقیق منظور از یادگیری امتیازات حاصل از آزمون یادداری است که فرد بعد از طی مدتی دوره بی‌تمرینی، از طریق اجرای مهارت مورد نظر کسب می کند.
۱-۸-۱۱-آزمون انتقال
آزمونی که در آن فرد باید مهارتی را اجرا کند که با مهارتی که تمرین کرده است متفاوت است یا باید مهارت خود را در موقعیتی اجرا کند که با موقعیت تمرین وی تفاوت دارد (مگیل،۱۳۸۶). در این تحقیق برای آزمون انتقال نیم متر به فاصله استاندارد دیوار تا محل ایستادن آزمودنی اضافه شد.
فصل دوم:
مبانی نظری و پیشینه پژوهش
۲-۱-مقدمه
به همان اندازه که دانش و فهم ما از محیط و فضای پیرامون خود پیشرفت کرده، توجه به فهم انسانهای دیگر و همچنین فضای ذهنی و روانی خود انسان به طور فزایندهای گسترش یافته است. افراد در ادراک و کسب دانش متفاوتاند و به صورت متفاوت به تفکر میپردازند و عمل می کنند. بررسی مطالعات انجام شده در زمینه روانشناسی شناخت بیانگر این نکته است که افراد دارای تفاوتهای مهمی در زمینه مسائل شناختی هستند. این فصل شامل زیربنای نظری مربوط به موضوع تحقیق و متغیرهای مربوط به آن، که به طور کلی در حوزه روانشناسی شناختی قرار دارند، معرفی خواهد شد سپس به پیشینه تحقیق شامل پژوهشهای انجام شده در زمینه توجه و سبکهای شناختی در ایران و خارج از ایران پرداخته می شود. در نهایت از کل موارد اشاره شده خلاصه و نتیجه گیری بیان خواهد.
۲-۲- شناخت گرایی
روانشناسی شناختی بین سالهای ۱۹۵۰ تا ۱۹۷۰ مطرح شد و یکی از مهمترین دلایل ظهور این رشته جدید آن بود که در جریان جنگ جانی دوم به عملکرد انسانی و آموزشهای سربازان برای استفاده از ابزار و وسایل پیچیده جنگی اهمیت ویژهای مبذول شد. پس از جنگ نیز این نیاز عملی و کاربردی به مطالعات انسانی، به آزمایشگاهها منتقل گردید (فلیشمن[۲۴]، ۱۹۷۲). روانشناسی شناختی روش علمی خود را از رفتارگرایی به امانت گرفته است و می کوشد تا تحقیق را به شیوهای عینی و قابل اندازه گیری و همراه با آزمایش انجام دهد.کلیه حوزه هایی که به ادراک، توجه، یادگیری، حافظه، حل مسئله و تفکر می پردازد، در حیطه روانشناسی شناختی قرار میگیرد هرچند که به لحاظ نظری و روشهای آزمایشگاهی مورد استفاده در میان آنان تفاوت وجود دارد (ایزنک و کین[۲۵]،۲۰۰۰).
همانطور که تداعیگرایی (ارتباط بین محرک و پاسخ) به عنوان یک دیدگاه غالب و با نفوذ در روانشناسی رفتارگرایی مورد نظر قرار گرفته است، رویکرد پردازش اطلات نیز در میان همه روانشناسان شناختی مانند دیدگاه و چهارچوب اصلی مورد توجه واقع شده است. شناخت شامل مجموعههای متوالی از پردازش است: زمانی که محرکی ارائه می شود پردازهای ادراکی پایه صورت میگیرد، سپس پردازشهای توجه به دنبال آن میآید که برخی از محصولات پردازش ادراک اولیه را به حافظه کوتاه مدت منتقل میسازد، سپس تکرار و تمرین اطلاعات نگهداری شده در حافظه کوتاه مدت را به حافظه بلندمدت منتقل میسازد. یکی از نظریه های مهم در این رابطه مدل اتکینسون و شیفرین[۲۶] (۱۹۶۸) است:
ارگانهای حسی ادراک توجه حافظه کوتاهمدت حافظه بلندمدت
۲-۳-یادگیری
۲-۳-۱-تعاریف یادگیری
هرگنهان و اُلسون[۲۷](۱۳۸۳) معتقدند یادگیری از مشکلترین مفاهیم برای تعریف محسوب می شود. یکی از معروفترین تعاریف یادگیری عبارت است از: یادگیری فرایند ایجاد تغییر نسبتا پایدار در رفتار یا توان رفتاری فرد که حاصل تجربه است، و نمی توان آن را به حالتهای موقتی بدن مانند آنچه بر اثر بیماری، خستگی یا داروها پدید می آید نسبت داد (کیمبل[۲۸]، ۱۹۶۱). براین اساس در فرایند یادگیری تغییر به وجود می آید اما این تغییر با تغییری که ناشی از عوامل انگیزشی، هیجانی، خستگی و ازاین قبیل میباشد و به سرعت از بین میرود مانند باز شدن مردمک چشم در اثر ورود به اتاقی کم نور متفاوت است. آنچه که جهت اطلاع ما از یادگیری افراد ضروری به نظر میرسد رفتار آشکار و قابل مشاهد افراد است که عملکرد نامیده می شود تا تعیین کنند آیا تغییر رفتاری انجام گرفته است یا خیر.
۲-۳-۲-یادگیری و آموزش
یادگیری همچنین با آموزش تفاوت دارد. آموزش را صاحبنظران به عنوان فعالیتهایی تعریف کرده اند که با هدف آسان ساختن یادگیری طرحریزی می شود و بین مربی و یادگیرنده به صورت کنش متقابل جریان مییابد. به این ترتیب مشخص می شود که یادگیری همیشه معطوف به یادگیرنده است اما آموزش نیازمند فعالیت متقابل بین حداقل دو نفر است در واقع آموزش وسیله رسیدن به یادگیری است. مربی در امر آموزش تسهیل کننده یادگیری است (سیف، ۱۳۸۴).
۲-۳-۳-یادگیری و تفاوتهای فردی
تفاوتهای فردی در یادگیری از دیرباز مورد توجه متخصصان تعلیم و تربیت قرار گرفته است. این عقیده که تفاوتهای افراد در یادگیری صرفاً ناشی از تفاوتهای آنها در هوش و توانایی است، تا مدت‌ها در دنیای تعلیم و تربیت پذیرفته شده بود؛ اما بعدها تغییر یافت. پژوهشگران نشان دادند که دانش‌آموزان سبکهای شناختی و یادگیری متفاوتی دارند، یعنی اطلاعات را از راههای مختلف تجزیه و تحلیل می کنند و یاد میگیرند. آگاهی از چنین تفاوتهایی می تواند کار مربیان را در ارتباط با یادگیرندگان و ساختارهای وظایف یادگیری و محیط آسان سازد. امروزه کاملاً مشخص شده است که تفاوتهای افراد در یادگیری فقط تا حدی به هوش و توانایی‌های آنها بستگی دارد؛ بنابراین عوامل دیگری نظیر ویژگیهای شخصیتی، تفاوت سبک‌ها و دشواری تکالیف نیز در این امر دخیل‌اند (فلیشمن، ۱۹۶۷ ؛رایدینگ و گریگ[۲۹]، ۱۹۹۸).
۲-۴-توجه[۳۰]
درگیری دستگاه پردازش اطلاعات انسان درفعالیتهای ادراکی، شناختی یا حرکتی، پیش، حین و بعد از اجرای مهارتهاست. در واقع وقتی که واژه «توجه» در متون مربوط به اجرای انسان به کار میرود، به درگیری در فعالیتهای ادراکی، شناختی و حرکتی اجرای مهارت ها اشاره می کند. ممکن است این فعالیتها، هشیارانه یا به صورت ناهشیار انجام شوند. جیمز[۳۱] (۱۹۸۰) یکی از تعاریف توجه را بدین شرح ارائه نمود: توجه تصرف ذهن به شکلی واضح و روشن بر یکی از اشیاء یا زنجیرهای از افکار همزمان میباشد. از دیدگاه وی توجه یک فرایند شناختی است که به وسیله آن فرد آگاهی خود را نسبت به محرکات کشف شده به وسیله حواس هدایت و حفظ می کند. از این تعریف استنباط میگردد که توجه یعنی تمرکز و تلاش ذهنی بر رویدادهای حسی یا ذهنی. به طور کلی توجه به معنی قابلیت فرد در پردازش اطلاعات است (مگیل، ۱۳۸۶؛ اشمیت و لی[۳۲]، ۱۳۸۷).
کانونی کردن[۳۳]، تمرکز[۳۴] و هشیاری[۳۵] از مفاهیم مربوط به ماهیت توجه هستند. “کانونی نمودن” توجه بدین معناست که علاوه بر اینکه افراد مجبور به تقسیم توجه میان چند فعالیت هستند، توجه را به ویژگیهای خاص و فعالیتهای آماده سازی عمل نیز معطوف می‌نمایند. این فرایند معطوف نمودن توجه، به کانونی کردن توجه معروف است. "تمرکز” به محدود ساختن، خیره شدن توجه به یک محرک خاص و حفظ توجه به یک محرک منتخب اطلاق می شود و “هشیاری آگاهی فرد از چیزی در یک زمان (در لحظه) میباشد و مکانیسم یا فرایندهایی که در آن انسان نسبت به عناصر موجود درحافظه، رویدادهای درونی یا احساسات آگاهی مییابد. به عبارتی آگاهی فرد از خود و محیطش و پاسخ دهی وی به محرکهای بیرونی ونیازهای درونی است. همچنین هشیاری به مفهوم پردازش کنترل شده در مقابل پردازش خودکار ارتباط داده شده است (اشمیت و لی، ۱۳۸۷).
۲-۴-۱-ویژگیهای توجه
روشهای متفاوتی برای درنظر گرفتن مفهوم توجه وجود دارد. یکی از این روشها ایدهای است که بر اساس آن توجه دارای ظرفیت محدود است.
ظرفیت توجه عبارت است از میزان اطلاعاتی که فرد می تواند در یک زمان پردازش کند. ما در یک زمان تنها میتوانیم به یک چیز توجه کنیم. نمی توان در یک زمان واحد به دو چیز نگاه کرد ، یا به دو موضوع متفاوت اندیشید؛ به ویژه در پردازش کنترل شده، یعنی در اجرای فعالیتهایی که هنوز به مرحله خودکاری نرسیدهاند و به کنترل هوشیارانه و آهسته نیاز دارند. در طول یک قرن محققان مدلها و نظریاتی را برای توضیح ظرفیت محدود توجه افراد گسترش دادند که چطور آنها با هم یا پی در پی اقدام به ارائه محرکهای مختلف کردند و چطور توجه را به منابع اطلاعات مربوط هدایت کردند. ما محدود به تعداد چیزهایی هستیم که میتوانیم در یک زمان معین انجام دهیم و در صورت وجود فعالیت بیش از حد، ظرفیت بیش از حد به توجه اعمال می شود. به عبارت دیگر توجه، محدودیت در ظرفیت موجود در دستیابی به اطلاعات است. روانشناسی شناختی چند نظریه و پژوهشهای بسیاری در مورد محدودیتهای مرکزی توجه به دست میدهد.
توانایی پردازش همزمان اطلاعات چندگانه به اهمیت و دشواری تکلیف بستگی دارد. تفاوت اجرا کننده ماهر با مبتدی در این است که مبتدی ظرفیت توجه بیشتری را اشغال می کند. پردازش کنترل شده توجه، به تلاش و آگاهی نیاز دارد، در حالی که پردازش خودکار از آن بینیاز است و ظرفیت توجه آن را محدود نمیکند. اجراکنندگان ماهر تکالیف پیچیدهای را انجام می دهند که اگر میخواستند به آن توجه کنند و هوشیارانه همه اطلاعات آن را پردازش کنند ممکن نبود. نوازنده یا ماشین نویسی که بخواهد حرکت دست خود را آگاهانه انجام دهد، عملکردش مختل می شود. پردازش کنترل شده با تمرین، سرانجام به پردازش خودکار و اجرای مهارت بدون زحمت تبدیل می شود (اشمیت ولی، ۱۳۸۷).
ویژگی مهم دیگر این است که توجه یک پدیده طولی است. که در آن تمرکز روی یک موضوع و سپس روی موضوع دیگر معطوف می شود. همچنین ویژگی دیگری که برای توجه درنظر گرفته شده این است که توجه می تواند پویا باشد و آغاز و طول مدت آن در طول زمان تغییر یابد به نحوی که تمرکز از یک تکلیف، عنوان یا فکر سریعا به دیگری معطوف شود (اشمیت ۱۳۷۶).
همچنین توجه مستلزم تلاش و مولفهای از انگیختگی است. بدین معنی که تکالیف مختلف نیازمد تلاش های ذهنی مختلف است که به صورت اندازه های مختلف فیزیولوژیکی نمود پیدا می کند. برای مثال کانمن (۱۹۷۳) و بیتی (۱۹۷۸) با تکنیک ویژهای قطر مردمک چشم دانش آموزان را برای سنجش غیرمستقیم توجه اندازه گیری کردند. به همین ترتیب توجه را میتوان با اندازه های فیزیولوژیکی متعددی از انگیختگی، جنبهای که مشخص می کند فرد چقدر فعال یا هیجان زده شده است، مورد بررسی قرار داد. مانند ضربان قلب و نوار مغزی (EEG) است که بیشتر در مهارت های بسته به کار رفته است (انگیختگی فیزیولوژیک و تمرکز ارتباط نزدیک دارند ، به طوری که هر چه میزان انگیختگی بیشتر شود ، توجه فرد به سمت باریک شدن میل می کند) (اشمیت ولی، ۱۳۸۷)
۲-۴-۲-کانون توجه[۳۶]
فرایند مورد استفاده برای توجه انتخابی به اطلاعات ویژه محیطی کانون توجه نامیده می شود. کانونی کردن توجه به این اشاره دارد که فرد، در موقعیت اجرا توجه خود را چگونه و به چه جایی متمرکز کند؛ در واقع نظم بخشیدن به منابع موجود برای معطوف کردن آن به منابع اطلاعاتی خاص است. در فعالیتهای ورزشی دو نوع کانون توجه مهم تشخیص داده شده است. پهنا (وسیع، باریک) و جهت که می تواند درونی (حرکات و اعمال بدن) یا بیرونی (اثرات حرکت در محیط، ابزار یا دستگاه) باشد. فراخنا یا پهنای توجه تعیین می کند که چه تعداد از محرکهای مربوط به تکلیف یا محیط بایستی در کانون آن قرار گیرند. به طور عمومی و برای برخی از مهارت ها یک توجه وسیع لازم است. مثلا برای مدافع فوتبال یک توجه وسیع برای پیش بینی چند موقعیت مکانی یا حدس احتمالی چند دریافت کننده پاس لازم است. اما دربرخی از مهارت های ورزشی توجه باریک مورد نیاز است مانند مهارت های پرتابی (نایدفر[۳۷]، ۲۰۰۱).
جهت توجه نیز چنانکه توسط ولف، هاب و پرینز[۳۸](۱۹۹۸) تعریف شده است، تمرکز درونی همان چیزی است که تمرکز فرد را به حرکات یا اندامهای بدن خود فرد هدایت می کند در حالیکه تمرکز بیرونی، تمرکز فرد را به پیامد حرکات در محیط بیرونی هدایت می کند. این سامانه یکی از اجزای مهم و اساسی آموزش مهارتهاست که مدرسان و مربیان رشته های مختلف ورزشی باید آن را بیشتر مد نظر قرار دهند و با ارائه دستورالعملها و بازخورد صحیح، توجه فراگیران را به سمت آن دسته از علائمی معطوف کنند که منجر به اجرا و یادگیری بهتر و سریعتری می شود.
۲-۴-۳-تداخل به مثابه سنجشی از توجه
اگر دو تکلیف را بتوان به طور جداگانه و همزمان به خوبی اجرا کرد، میتوان گفت که حداقل یکی از آنها نیازی به توجه ندارد یا بخشی از آن به توجه نیاز ندارد، در این صورت میتوان گفت که حداقل یکی از آنها خودکار بوده و نیازی به توجه ندارد. این معیار تداخلی با گذشت زمان به آزمون مهمی تبدیل شده است که مشخص می کند آیا یک تکلیف خاص به توجه نیاز دارد یا نه.
اجرای همزمان دو تکلیف به دلایل متعددی می تواند باعث تداخل بین آنها شود که تنها بخشی از این تداخل ناشی از محدودیت در ظرفیت مرکزی (توجه) میباشد. به منظور بررسی این موضوع محققان دو نوع تداخل ساختاری و تداخل ظرفیتی را تعریف کرده اند. تداخل ساختاری زمانی اتفاق میافتد که ساختارهای فیزیکی یا عصبی منبع افول باشند مثلا دو تکلیف به سیستمهای گیرنده و عامل مشترکی نیاز دارند ؛ مانند شنیدن دو پیام مختلف از دو منبع متفاوت در زمان واحد (فرمان داور یا شلیک استارتر مسابقه دو و هم زمان توصیه های مربی). ازسوی دیگر زمانی که فرد به طور منطقی بتواند این احتمال را دهد که تداخل ساختاری بین دو تکلیف درحال رخ دادن است، در این صورت یک تداخل ظرفیتی یا یک افت عملکرد به دلیل محدودیت در ظرفیت مرکزی (مانند توجه) استنباط می شود (اشمیت و لی، ۱۳۸۷).
۲-۴-۴-توجه انتخابی[۳۹]
با توجه به محرکهای بسیار زیادی که هر یک از ما همواره با آن مواجه میشویم، زندگی بدون توجه انتخابی قطعا مشکل است. ورزش و فعالیت بدنی نیز از این قاعده مستثنی نیست. درمحیط ورزشی، توجه به مناسبترین نشانهها متغیر مهمی به شمار میرود. توجه انتخابی فرایند انتفال تمرکز حواس به یک مجموعه از محرکها و در همان حال نادیده گرفتن بقیه میباشد. به عبارت دیگر توجه انتخابی به یک محرک اجازه ورود داده و از توجه به علامت دیگر خودداری می کند. توجه انتخابی ارتباط بسیار نزدیک با دیدگاه ظرفیت محدود توجهی دارد.
بسته به اینکه توجه چگونه و به چه چیزی معطوف شده است، توجه انتخابی می تواند هدفدار یا اتقاقی باشد. انتخاب هدفدار زمانی رخ میدهد که ما به طور ارادی یک منبع اطلاعاتی را انتخاب کنیم (مثل گوش دادن به صدای رادیو) و در عین حال از منابع اطلاعاتی دیگر اجتناب کنیم. انتخاب اتفاقی توجه معمولا در پاسخ به محرک بیرونی حاصل می شود. برای مثال زمانی که شما به طور ناگهانی به یک صدای دلخراش یا بلند گوش میدهید. توجه انتخابی را در تکلیف دوگانه نیز میتوان مشاهده کرد. ممکن است هدایت توجه به فعالیت A نشانگر نقصان و محدودیت در اجرای تکلیف B باشد، اگرچه نقصی در اجرای تکلیف Aپدیدی نمیآید اما با انتقال توجه به فعالیت B ممکن است مشاهده کنید که اجرای A دچار مشکل می شود و فعالیت B بسیار خوب اجرا شود (اشمیت ولی، ۲۰۱۱).
نقش اصلی مربی در ارتباط با توجه انتخابی توسط وایتینگ[۴۰](۱۹۸۴) چنین توصیف شده است: یکی از ضوابطی که براساس آن میتوان مربی را موفق دانست، توانایی وی در بهبود توجه انتخابی فراگیر است. بدین ترتیب که بخشهایی از آنچه که دستگاه ادراکی فراگیر باید به آن قسمت جهت گیری شود و اطلاعاتی را که باید جدا نماید، خاطرنشان می کند. مربیان ناآزموده نمی توانند درک کنند که ممکن است افراد مبتدی در اجرای یک مهارت، همان اطلاعاتی را که افراد ماهر استفاده می کنند، بکار نبرند.
۲-۴-۵-تمرکز توجه و فرایند یادگیری مهارت های حرکتی
همانطور که تمرین دهندگان و محققین برای مدت زمان طولانی در گذشته مشاهده کرده اند، تمرکز توجهی افراد تأثیر مهمی بر روی عملکرد مهارت های حرکتی دارد (بلایس ۱۸۹۲ ؛ بادر ۱۹۳۵؛ اشنایدر و فیسک، ۱۹۸۳) به نقل از ولف (۱۳۸۸) که در آن دقت و کیفیت حرکت وابستگی زیادی به چگونگی تمرکز توجهی فرد در حال اجرای مهارت دارد. مهمتر از آن نه تنها عملکرد، بلکه به نظر میرسد که تمام فرایندهای یادگیری به واسطه چگونگی تمرکز یادگیرنده در حین تمرین یک مهارت اثرگذار باشد. چرا که چگونگی یادگیری سریع یک مهارت و حفظ آن، بطور وسیعی توسط تمرکز توجهی افراد که به واسطه دستورالعمل یا بازخورد به آنها القا می شود، تعیین میشوند.
۲-۵- نظریه ها و فرضیه های مربوط به توجه
نظریه های توجه همواره بر محدودیت منابع تاکید داشته اند. این نظریات پیشنهاد می کنند که ما قادر به اجرای همزمان چند تکلیف هستیم به شرطی که از محدوده منابع پردازش اطلاعات فراتر نرویم. این نظریات دیدگاه های متفاوتی درباره اینکه محدودیت منابع درکجاست ، ارائه می دهند.
۲-۵-۱- نظریه های تک کانالی، فیلتر[۴۱]
همه این نظریه ها توجه را یک ظرفیت ثابت برای پردازش فرض کرده اند. در نظریه های تک کانالی، توجه به عنوان منبع واحدی است که هریک از اعمال پردازش را هدایت مینماید. اختلاف این نظریه ها در محل پیشنهادی قرار گرفتن فیلتر در زنجیره پردازش است. این نظریه های تککانالی دارای ظرفیت غیر متمایزی هستند[۴۲] که بر اساس آنها تنها یک عملیات پردازشی می تواند انجام شود.
ولفورد[۴۳] (۱۹۵۲) معتقد بود تمامی مراحل پردازش نیازمند توجه میباشد. به عبارتی دیگر انسان به عنوان یک کانال اطلاعاتی مجرد درنظر گرفته میشد که در یک زمان تنها با یک عملیات محرک-پاسخ تحت تاثیر قرار میگرفت. در این صورت هرتکلیفی که نشاندهنده منبع شدید تداخل است و بخواهد در آن زمان صورت بگیرد، متوقف خواهد شد (اشمیت ولی، ۱۳۸۷).
برادبنت[۴۴] (۱۹۵۸) نظریهای را مطرح کردند که در آن نوعی فیلتر در طول مراحل پردازش اطلاعات وجود دارد. بر اساس این نظریه بسیاری از محرکها را میتوان به صورت موازی پردازش کرد و قبل از رسیدن به فیلتر نیازی به توجه نیست. به هرحال زمانی که فیلتر میرسیم در یک زمان تنها یک محرک را میتوان پردازش کرد و بعد از فیلتر پردازش اطلاعات زنجیرهای است در نتیجه نیاز به توجه دارد. این که کدام یک از محرکها فیلتر شده و کدام یک وارد مرحله پردازش میشوند بستگی به این دارد که آزمودنی کدام فعالیت را انجام میدهد، کدام محرک احتمال وقوع دارد و کدام یک از محرکها به تکلیف مورد نظر مربوط است.
|
[شنبه 1400-08-08] [ 10:33:00 ب.ظ ]
|
