او از شاگردان پدرش ـ احمد بن عبد الله بن محمد بن علی … المتوج ـ بوده است.[۶۶۲]
شاگردان

 

    1. احمد بن فهد حلّی[۶۶۳]

 

    1. احمد بن محمد بن فهد مقری احسایی[۶۶۴]

 

این دو صاحب شرح ارشاد هستند وبیشتر مشایخ آنها یکی است، به همین دلیل ممکن است بین آنها گاهی خلط شود.

 

    1. احمد بن محمد بن عبدالله بن علی بن حسن بن علی بن محمد بن سبع بن سالم بن رفاعه الرفاعی السبعی الاحسائی (م ۹۶۰ )[۶۶۵]

 

    1. شاگردی دارد که کتاب الاستخارات را نوشته است.[۶۶۶]

 

    1. محمد بن ابی القطیفی (بعد از قرن ۹ ق)

 

کتاب وفاه امیر المومنین منسوب به او یا علی بن ابی القطیفی است.[۶۶۷]

 

    1. حسین بن راشد قطیفی (قرن ۹ یا ۱۰ق)

 

او از شاگردان ابن فهد است. و همان ابن راشد القطیفی است و اینکه برخی ابن را شد را حسن بن محمد بن راشد گفته اند به صواب نیست.[۶۶۸]
از او یوسف بن ابی القطیفی نقل میکند.[۶۶۹]

 

    1. محمد بن علی بن ابراهیم بن ابی جمهور احسایی (زنده در ۹۰۹ ق)

 

فقیه، محدث و متکلم صوفی مشرب امامی، اهل التیمیه از روستاهای احساء است.[۶۷۰]
تولدش را باید حدود ۸۳۸ ق بدانیم، چرا که او در مناظرهای که با عالم سنی هرات در مشهد در سال ۸۷۸ ق دارد، میگوید: «فانّ عمری الیوم یقارب الاَربعین سنه…».[۶۷۱]
پدر و جد او نیز از علمای روزگار خویش بودهاند.[۶۷۲]
او در احساء از محضر پدر و دیگر دانشمندان این منطقه و سپس در عراق و نجف اشرف از شیخ شرف الدین حسن بن عبدالکریم فتال[۶۷۳] و در کرک نوح ـ از قراء جبل عامل ـ از علی بن هلال جزایری[۶۷۴] بهره برده و اجازاتی گرفته است. خود در مقدمۀ کتاب عوالی اللآلی، غیر از این دو نفر، پدرش علی بن ابی جمهور و سید شمس الدین محمد بن کمال الدین موسی موسوی حسینی احسایی را جزء اساتید خود میشمارد. و چنانکه از مقدمۀ دُرر اللآلی الفقیه فهمیده میشود، غیر از این چهار نفر از سه نفر دیگر نیز نقل روایت میکند:
۱ـ شیخ حرز الدین اوالی بحرانی
۲ـ سید شمس الدین محمد بن سید احمد موسوی حسینی
۳ـ شیخ عبدالله بن فتح الدین بن عبد الملک فتحان واعظ قمی قاسانی.[۶۷۵]
او در ۸۷۸ ق و پس از آن در مشهد بوده است.[۶۷۶]
برخی از محققین معاصر نوشتهاند او «بقیه عمر خود را در خراسان گذرانید».[۶۷۷] اما با توجه به اجازهای که او برای علی بن قاسم بن عذاقه در ۹۰۶ ق در شهر حله صادر کرده است، معلوم میشود او از خراسان خارج شده و به عراق رفته است.[۶۷۸]
پایان نامه - مقاله - پروژه
او در مشهد، مناظرات معروفی با فاضل هروی[۶۷۹] داشته است که میزبان این جلسات سید محسن رضوی (م ۹۳۱ ق) بوده است.[۶۸۰]
در مورد تاریخ فوت احسایی اطلاع دقیقی نداریم. در دایره المعارف بزرگ اسلامی با استناد به نسخۀ معین الفکر که شرح احسایی بر باب حادی عشر است و در ۹۰۴ ق تألیف شده، او را زنده تا این تاریخ دانستهاند.[۶۸۱]
برخی به قرینۀ اجازۀ صادره او در ۹۰۶ ق او را زنده در این سال قلمداد نمودهاند.[۶۸۲]
اما با توجه به یکی از نسخه های خطی موجود در کتابخانه آیه الله مرعشی نجفی او تا شوّال ۹۰۹ ق زنده بوده است.[۶۸۳]
آثار حدیثی
احسایی در موضوعات فقه، اصول، منطق، فلسفه، کلام و حدیث آثار زیادی دارد که در بخش آثار اشاره خواهیم کرد.[۶۸۴]
اجازات

 

    • اجازه للشیخ محمد بن صالح الغروی الحلّی

 

این اجازه در ۲۴ ربیع الثانی ۸۹۶ ق در مشهد صادر شده است.[۶۸۵]

 

    • اجازه للشیخ محمد بن صالح الغروی الحلّی

 

این اجازه در جمادی الأولی ۸۹۶ ق صادر شده است.[۶۸۶]

 

    • اجازه للشیخ محمد بن صالح الغروی الحلی

 

این اجازه در جمادی الأولی ۸۹۶ ق صادر شده است.[۶۸۷]

 

    • اجازه للسید محسن بن محمد بن فادشاه الحسینی الرضوی القمی المشهدی

 

موضوعات: بدون موضوع  لینک ثابت


فرم در حال بارگذاری ...