آزمودنی کاملاً راحت، با بازوی شل و آویزان ایستاده و چربی زیرپوستی در ناحیه خط وسط پشت بازو، در سطح نیمه بین زائده آخرمی و زائده آرنجی اندازه‌گیری می‌شود.

۴۲٫۳٫ چربی زیرپوستی عضله سه سر
چربی زیرپوستی دوسربازویی
چربی زیرپوستی عمودی که در بخش قدامی عضله دوسر، در همان سطح افقی که چربی زیرپوستی عضله سه سر ایجاد شده است.

شکل ۴۳٫۳٫ چربی زیرپوستی عضله دو سر
چربی زیرپوستی ساق پا
آزمودنی روی صندلی نشسته و چربی زیرپوستی ساق پا به صورت عمودی در جانب داخلی پا و در سطح بیشترین محیط ساق پا اندازه‌گیری می‌شود.

شکل ۴۴٫۳٫ چربی زیرپوستی ساق پا
چربی زیرپوستی قسمت میانی ران
چربی زیرپوستی عمودی که در بخش قدامی قسمت میانی ران بین چین کشاله ران و نزدیک به تنه کشکک ایجاد شده است.

شکل ۴۵٫۳٫ چربی زیرپوستی ران
۲٫۷٫۳٫ روش اجرای تست­های بیومکانیکی
انعطاف پذیری
آزمون خمش بدن به جلو
هدف از اجرای این تست ارزیابی انعطاف پذیری مفصل ران و تنه است. آزمودنی باید در مقابل دیوار بنشیند، در حالی که پاها کاملاً به جلو کشیده شده و نوک انگشتان به طرف بالا قرار گرفته است. مطمئن شوید که قسمت بالا و پائین پشت تا جائی که ممکن است به دیوار چسبیده است. یک جعبه به ارتفاع ۵/۳۰ سانتی متر (۱۲ اینچی) را در مقابل پاها قرار داده و چوب مدرجی را در حالی که نقطه صفر آن به طرف آزمودنی قرار گرفته است، بر روی جعبه قرار دهید. بازوها به طور کامل در جلوی بدن کشیده شده و شانه‌ها به دیوار تکیه داده می‌شوند. هم زمان نقطه صفر چوب مدرج را به انگشت سبابه برسانید. سپس آزمودنی، تا جائی که ممکن است به طرف جلو خم می‌شود، در حالی که پاها بر روی کف زمین چسبیده است (زانوها خم نیستند) آزمودنی باید بدن خود را خم کرده و دستهای خود را بدون حرکت دادن چوب مدرج، در طول آن به طرف جلو حرکت دهد. فاصلهای را که دستها در طول چوب مدرج حرکت می‌کنند، اندازه گیری و ثبت کنید (پیوست ۳).

شکل ۴۶٫۳٫ نحوه انجام آزمون خمش بدن به جلو
استقامت عضلانی
آزمون اصلاح شده شناس سوئدی
هدف از اجرای این تست سنجش و اندازه‌گیری استقامت عضلات بالاتنه ورزشکار است. ابتدا ورزشکار رو به زمین دراز می‌کشد، دست‌ها به اندازه عرض شانه‌ها از یکدیگر بازاند، زانوها خمیده و دستها کاملاً کشیده اند (شکل الف). سپس بالاتنه، به پایین میآید تا جایی که زاویه آرنج ۹۰ درجه می‌شود (شکل ب). سپس بالاتنه دوباره بالا می ­آید و دستها صاف و کشیده می‌شوند. در این آزمون پاها درگیر نیستند. حرکت بدون مکث و استراحت بین تکرارها انجام می‌شود و تعداد آن در زمان یک دقیقه شمارش می‌شود (پیوست ۳).
شکل ۴۷٫۳٫ نحوه انجام آزمون شنای سوئدی اصلاح شده
آزمون دراز و نشست یک دقیقه­ای
هدف از اجرای این تست سنجش و اندازه‌گیری استقامت موضعی عضلات شکم است. الف) ابتدا ورزشکار در حالت شروع به صورت خوابیده به پشت با زانوهای خمیده با زاویه ۹۰ درجه قرار گیرد. پاها میتوانند به صورت جفت یا حداکثر با فاصله ۵/۲۹ سانتیمتر از همدیگر قرار گیرند. یک نفر یار کمکی قوزک پای آزمون شونده را با دستهای خود محکم نگه می‌دارد. پاهای آزمون شونده باید دائماً در تماس با زمین باشند. دست‌های آزمون شونده باید به همدیگر قفل شده و پشت سر قرار گیرند و پشت دست‌ها باید روی تشک قرار گیرد. ب) با گفتن کلمه (رو) ورزشکار بالاتنه خود را همانند شکل ذیل بالا می ­آورد. ج) ورزشکار بدن خود را تا جایی پایین می‌آورد که قسمت بالای پشت با تشک در تماس باشد. سر، دستها، بازوها و آرنج نباید زمین را لمس کنند. د) با انجام هر تکرار، شمارنده با صدای بلند تعداد انجام صحیح حرکت را شمارش می‌کند. ه) تعداد انجام صحیح حرکات دراز و نشست در یک دقیقه شمارش و ثبت می‌شود. اگر ورزشکار به طور کامل بالا نیاید، دستهای خود را در پشت گردن به هم قفل نکند، در کمر خود قوس ایجاد کند و باسن خود را برای بلند کردن بالاتنه از تشک جدا نماید (بالا بیاورد) یا زاویه زانوی خود را بیشتر از ۹۰ درجه کند، آن حرکت جزء حرکات صحیح قرار نگرفته و شمارش نمی شود (پیوست ۳)

شکل ۴۸٫۳٫ نحوه انجام آزمون دراز و نشست یک دقیقه ای
قدرت
دینامومتر
این تست برای اندازه گیری قدرت عمومی دست است و برای اندازه گیری قدرت عضلات آرنج لزومی به اندازه گیری گروه های عضلانی دیگر نیست، دینامومتر را باید به طور مرتب تنظیم کرد و باید با تکنیک صحیح و استراحت های منظم از آن استفاده کرد تا نتایج صحیحی حاصل گردد. آزمودنی دینامومتر را در دست خود می­گیرد به گونه ­ای که آرنج وی با بازو زاویه قائمه بسازد و درکنار بدن قرار گیرد. دستگیره دینامومتر را چنانچه لازم باشد تنظیم می­کنیم دستگیره آن باید سر اولین متاکارپال قرار گیرد. آزمودنی با حداکثر توانایی خود دستگیره را به مدت ۵ ثانیه می­فشارد و هیچ گونه حرکت دیگری در بدن نباید داشته باشد. نتیجه تلاش آزمودنی پس از چند بار فعالیت با فواصل استراحت ۱۵ ثانیه بر حسب کیلوگرم یادداشت می­شوند. بهتر است که مشخص شود آزمودنی راست دست و یا چپ دست است، چون دست غیر مسلط معمولا ۱۰ درصد ضعیف­تر از دست دیگر است. همچنین عضلات آرنج معمولا سریعتر خسته می­شوند لذا بهترین امتیازات در اولین یا دومین تلاش حاصل می­ شود (پیوست ۳).
شکل ۴۹٫۳٫ دینامومتر برای اندازه گیری قدرت مچ دست
سرعت حرکت
۴۵ متر سرعت
یک مسیر ۴۵ متری با مخروط­ها یا قیف­هایی که در سطح صاف و مناسب قرار داده شده ­اند، علامت گذاری می­ شود. این مسیر باید در جهت باد قرار بگیرد تا هر گونه اثر محیطی بر نمرات حاصل خنثی گردد. فرد پشت خط استارت می­ایستد و با علامت شروع (یک دستور کلامی – رو به اضافه یک عمل بصری نظیر پایین آوردن سریع دست) به سرعت از ۴۵ متر مورد نظر می­گذرد. دو نفر ثبت کننده­ زمان به همراه کرنومتر در ابتدا و انتهای مسیر ۴۵ متر قرار می­گیرند و با علامت شروع کننده، شروع به زمان گیری می­ کنند. هنگامی که تنه­ی دونده از ۴۵ متر مورد نظر عبور نمود کرنومترها متوقف می­شوند و میانگین زمان هر دو نفر ثبت کننده یادداشت می­ شود. دونده اجازه دارد تا دو بار این آزمون را انجام دهد و کم­ترین نمره­ی میانگین تا نزدیک­ترین ۱/۰ ثانیه ثبت می­ شود (پیوست ۳).
چابکی
ایلینویز
این آزمون یک نسخه­ اصلاح شده از آزمونی است که گشل (۱۹۸۵) شرح داده است و جهت اندازه گیری چابکی دختران و پسران بالای ۱۰ سال استفاده می‌شود. برای انجام این آزمون به یک زمین هموار یا سطحی که حداقل ۱۵ متر طول ۵/۶ متر عرض داشته باشد نیاز است. یک مستطیل به ابعاد ۱۴/۹ و ۶۵/۳ متر به وضوح علامت گذاری می‌شود و طول آن از وسط توسط چهار مخروط که به فواصل مساوی پشت سر هم قرار گرفته اند به دو نیم می‌شود.
مرکز مخروطهای اول و چهارم باید مستقیماً روی نقطه ی میانی دو عرض ۶۵/۳ متر قرار بگیرد. آزمودنی بایستی پشت خط شروع بایستد و با فرمان رو شروع به دویدن به طور مارپیچ از بین موانع کرده و آخرین مانع را دور زده و باز به طور مارپیچ به خط شروع برگردد. امتیاز آزمودنی با توجه به بهترین زمان به دست آمده در سه تکرار پس از طی مسیر محاسبه می‌شود.

شکل ۵۰٫۳٫ مسیر ایلینویز
توان عضلانی
پرش عمودی
هدف از اجرای این تست اندازه گیری توان پاهاست. ۱- آزمون شونده از پهلو کنار دیوار ایستاده و پاهایش را کنار یکدیگر قرار میدهد و انگشت وسطی دست مقابل دیوار خود را جهت علامت گذاری آغشته به گچ می‌کند (این فاصله یادداشت می‌شود) ۲- سپس روی زانوهای خود خم شده و دو دست را به پشت میبرد و در زمان پرش دستی که کنار دیوار قرار گرفته راست و کشیده شده و بر روی دیوار و مکان خط کشی شده علامت می‌گذارد. باید توجه داشت که در حین پرش کف دست مقابل دیوار باشد. روش امتیاز دهی به این صورت است که پس از اندازه‌گیری، مسافت بین اثر انگشت و مقدار پرش محاسبه می‌شود، سپس توان تست دهنده از فرمول زیر تعیین می‌شود (مسافت ضرب در وزن شخص تقسیم بر ۱۲).

شکل ۵۱٫۳٫ نحوه اجرای پرش عمودی
تعادل
تعادل ایستا- تست لک لک