• رابطه (۴-۱) ماتریس تصمیم‌گیری

• مرحله دوم : استاندارد نمودن داده‌ها و تشکیل ماتریس استاندارد (بی مقیاس) از طریق رابطه نرم(۴-۲):

رابطه (۴-۲)
باید توجه داشت که تمام درایه‌های ماتریس تصمیم گیری بی مقیاس شده، باید اعدادی بین صفر و یک باشند، به عبارت ساده‌تر
ملاحظه می­گردد که ماتریس بی مقیاس شده را می­توان به صورت رابطه (۴-۳) نشان داد.
رابطه(۴-۳)

• مرحله سوم : تعیین وزن هر یک از شاخص‌ها و ایجاد ماتریس بی­مقیاس وزین (V):

در این مرحله با توجه به تکنیک­های وزن‌دهی، اوزان هر یک از شاخص­ های تصمیم‌گیرنده همانند رابطه (۴-۴) مشخص می­گردد.
رابطه (۴-۴)
رابطه (۴-۴) وزن­دهی به شاخص ­ها

• مرحله چهارم و پنجم: مشخص نمودن حالت‌های ایده‌آل مثبت و ایده‌آل منفی(بالاترین و پایین‌ترین حالت هر شاخص):

در این قسمت بسته به شاخص و اثرگذاری آن بر روی هدف تصمیم‌گیری، جواب­های ایده­آل مثبت برای شاخص­ هایی که دارای تأثیر‌گذاری مثبت بر روی هدف مسأله می­باشند، بزرگ­ترین مقدار هر شاخص و برای شاخص­ های منفی کم­ترین مقدار هر شاخص می­باشد. به منظور یافتن جواب­های ایده‌آل منفی برای شاخص ­ها، درست عکس آنچه که در مورد ایده‌آل­های مثبت بیان گردید باید عمل شود. بیان ریاضی جواب ایده آل مثبت و منفی به صورت رابطه (۴-۵) و (۴-۶) می­باشد.

رابطه (۴-۵) جواب­های ایده‌آل مثبت

رابطه (۴-۶) جواب­های ایده­آل منفی
در این روابط و به ترتیب معرف مجموعه اندیس، شاخص­ های مثبت و منفی در مسأله تصمیم‌گیری می­باشند.
مرحله ششم: تعیین معیار فاصله‌ای برای آلترناتیو ایده آل(  ) وآلترناتیو حداقل(  ):
در این قسمت به کمک روابط (۴-۷) و (۴-۸) فاصله اقلیدسی هر یک از گزینه­ ها از جواب­های ایده‌آل مثبت و منفی مربوط به شاخص­ های مسأله، محاسبه می­گردد.

رابطه (۴-۷) تعیین معیار فاصله­ای برای آلترناتیو مثبت

رابطه (۴-۸) تعیین معیار فاصله­ای برای آلترناتیو منفی

• مرحله هفتم تعیین نزدیکی نسبی هر گزینه:

بعد از یافتن فاصله­های مثبت و منفی برای هر گزینه، فاصله نسبی گزینه­ های تصمیم‌گیری به کمک رابطه(۴-۹) تعیین می­گردد. توجه باید داشت که جواب حاصله، همواره عددی ما بین صفر و یک خواهد بود.

رابطه (۴-۹) تعیین نزدیکی نسبی برای هر گزینه
مرحله هشتم: رتبه‌بندی آلترناتیوها بر اساس میزان  به ترتیب نزولی(رابطه ۴-۱۰)، در این راستا  نشان دهنده بالاترین رتبه و  نیز نشان دهنده کم‌ترین رتبه است.
آخرین مرحله در روش تاپسیس، رتبه‌بندی گزینه­ های پیش روی و تعیین بهترین گزینه می­باشد. برای این منظور کافی است، فاصله نسبی هر گزینه که به کمک رابطه (۴-۹) محاسبه می­ شود، به ترتیب بزرگ و کوچک مرتب شود. در این حالت گزینه­ای که دارای بزرگ­ترین فاصله نسبی نسبت به سایر گزینه­ ها می­باشد، بالاترین رتبه را به خود اختصاص می­دهد. نکته قابل توجه این که، در صورتی که در محاسبه فاصله نسبی هر گزینه صورت کسر با جایگزین شود، در این صورت گزینه­ای که دارای کم­ترین فاصله نسبی می­باشد، بالاترین رتبه را کسب می­نماید.
در نهایت، با توجه به میزان  ، توان­های اکوتوریسمی در منطقه مورد مطالعه بر اساس طیف لیکرت در طبقه‌های (بسیار ضعیف ۰تا ۲/۰، ضعیف ۲/۰ تا۴/ ۰،متوسط ۴/۰ تا ۶/۰، خوب ۶/۰ تا ۸/ ۰، بسیار خوب ۸/۰ تا ۱) سطح‌بندی گردیده­اند.
۴ – ۵ - به کار گیری مدل SWOT در پژوهش حاضر جهت ارائه استراتژهای برتر اکوتوریسم
شاید مهم­ترین فرایند تحقیق، استخراج، دسته بندی اطلاعات و سپس تجزیه و تحلیل کمی و کیفی اطلاعات باشد. در این مرحله بعد از جمع­آوری اطلاعات، آمایش داده ­ها و تنظیم گزارش وضع موجود و هم چنین رتبه‌بندی توان‌های اکوتوریسم با بهره گرفتن از مدل تاپسیس در مرحله آخر با بهره گرفتن از مدل استراتژیک SWOT به تجزیه و تحلیل عناصر تشکیل دهنده موضوع مورد مطالعه پرداخته شده و بهترین استراتژی‌ها ارائه می­گردند.
۴ – ۶ - تحلیل مدل SWOT
به منظور شناسایی و بررسی عوامل موثر درونی: نقاط قوت(Strength)، نقاط ضعف(Weakness) و عوامل تاثیرگذار بیرونی: فرصتها (Opportunity) و تهدیدات (Threats) از مدل SWOT استفاده شده است. منطق رویکرد مذکور این است که راهبرد اثر بخش باید قوت‌ها و فرصت­های سیستم را به حداکثر، ضعف‌ها و تهدیدها را به حداقل برساند. این منطق اگر درست بکار گرفته شود نتایج بسیار خوبی برای انتخاب و طراحی یک راهبرد اثر بخش خواهد داشت (جدول۴ – ۱)(یغفوری و همکاران: ۱۳۹۰: ۵). این مدل در مفهوم کلی، ابزاری برای بهره‌برداری در مراحل مقدماتی تصمیم‌گیری و به عنوان یک پیش درآمد در امر برنامه­ ریزی راهبردی در نوع کاربردی آن است. در حقیقت این روش ابزاری است که بیشتر برای کنار هم قرار دادن یافته­های تحلیل فشارهای خارجی(فرصت­ها و تهدیدها) و قابلیت ­های داخلی( قوت­ها و ضعف­ها) است.تحلیل سوات، تحلیلی منظم برای شناسایی عوامل(نقاط قوت و ضعف، فرصت­ها و تهدیدها) و تدوین راهبرد در راستای تطابق مناسب بین آنها است. از دیدگاه این مدل، راهبرد مناسب، قوت­ها و فرصت­ها را به حداکثر و ضعف­ها و تهدیدها را به حداقل ممکن می­رساند. برای این منظور نقاط قوت، ضعف، فرصت و تهدید در چهار حالت کلی SO, WO, ST, WT به شرح زیر پیوند داده شده و گزینه­ های راهبردی از بین آنها انتخاب می­شوند (رضوانی، ۱۳۸۷: ۲۰۶) بنابراین ابتدا با توجه به بررسی‌های صورت گرفته روی محیط داخلی و خارجی فهرستی از نقاط ضعف و قوت، فرصتها و تهدیدات، مورد شناسایی قرار گرفت و جهت بر طرف کردن و یا تقلیل نقاط ضعف و بهبود نقاط قوت و فرصتها در ارتباط با گسترش اکوتوریسم در منطقه مورد مطالعه استراتژی­ها و راهبردهایی ارائه شده است. به طور کلی هدف پژوهش حاضر بررسی نقاط قوت، ضعف، فرصتها و تهدیدات موجود در شهر کرمانشاه در زمینه اهمیت اکوتوریسم در این منطقه است. از این رو بررسی و شناخت وضعیت مناطق و نواحی قابلیت‌ها، محدودیتها، فرصتها، تهدیدات، تنگناها، در برنامه‌ریزی ناحیه­ای و انتظام فضایی از اهمیت بسزایی برخوردار است. در مرحله بعد در فرایند تدوین سیاست­ها و راهبردهای توسعه با لحاظ کردن جهات قبلی و با توجه به نوع واکنش در مقابل و نحوه تعامل هر عامل داخلی و خارجی می­توان ماتریسی را ترسیم کرد که دارای چهار نوع راهبرد است. بر این اساس، ماتریس SWOT باید بتواند قوت­ها و فرصت­ها را حفظ کرده و نقاط ضعف و تهدید را حذف و به نقاط قوت و فرصت تبدیل کند و یا اینکه حداقل تاثیرات منفی و مخرب آنها را کاهش دهد.

• راهبرد رقابتی / تهاجمی(SO)، که تمرکز آنها بر نقاط قوت درونی و فرصت­های بیرونی است؛

• راهبردهای تنوع بخشی(ST)، بر نقاط قوت درونی و تهدیدهای بیرونی متمرکز است؛